Իրանի և Միացյալ Նահանգների միջև բանակցությունների հինգերորդ փուլի ավարտից հետո Իրանի գլխավոր բանակցող, արտգործնախարար Աբբա Արաղչին հայտարարել է, որ «դա բանակցությունների ամենապրոֆեսիոնալ փուլերից մեկն էր»։ «Մենք անսասան ենք մեր դիրքորոշումներում։ Ամերիկյան կողմն այժմ հստակ պատկերացում ունի Իրանի դիրքորոշման վերաբերյալ»,- շեշտել է նա։               
 

Երկաթբետոնե մոլորություն

Երկաթբետոնե մոլորություն
08.05.2017 | 00:20

Վերջերս ասուլիս էր հրավիրել ՀՀ ԶՈՒ և ՌԴ ԶՈՒ զորքերի միացյալ խմբավորման հրամանատար, գեներալ-մայոր Անդրանիկ Մակարյանը: Խոսում էր ոգևորված ու իր կարծիքով՝ համոզիչ, փաստարկված, իրականում նրա ելույթը ազգային ռոմանտիկայի ժանրից էր, որ ոչ միայն անպտուղ է, այլև՝ վտանգավոր: Նրա հայտարարություններից էր, որ եթե Թուրքիայի կողմից ՀՀ սահմաններին վտանգ սպառնա, հայ-ռուսական միացյալ զորախումբը կկիրառվի: Նույնիսկ ի պատասխան հիշեցման, որ թուրք-ադրբեջանական վերջին զորավարժությունների ժամանակ թուրքական կողմը նշել էր` անհրաժեշտության դեպքում կարող են Նախիջևանում ռազմաբազա տեղակայել և այնտեղից պատասխանել հայկական կողմին, գեներալ-մայորը հայտարարեց. «Եթե Հայաստանի Հանրապետության ցանկացած սահմանի վրա, այդ թվում` այդ ուղղությունից վտանգ սպառնա, միանշանակ, մեր սուրբ պարտականությունն է, որ համատեղ ուժերով կանգնենք մեր ոսոխի առաջ: Դա երկաթբետոնե հիմքով ամրապնդված է համապատասխան փաստաթղթերի մեջ»:

Այն տպավորությունն է, որ միացյալ զորքերի հրամանատարը խրամատներից դուրս չի գալիս ու ծանոթ չէ միջազգային ասպարեզում որևէ քիչ թե շատ հայտնի իրադարձության: Օրինակ՝ նա տեղյակ չէ Պուտինի ու Էրդողանի հանդիպումներից, տեղյակ չէ՝ ինչ է կատարվում Սիրիայում, Գյումրու ռուսական ռազմաբազային ԻՊ-ի դեմ պայքարի մեջ ինչ դեր է հատկացնում ՌԴ ԱԳ նախարարը: Նա թղթեր է կարդում ու հավատում է թղթային «երկաթբետոնությանը»: Իսկ գեներալ-մայոր Անդրանիկ Մակարյանը որտե՞ղ էր անցած տարի, այս տարի, երբ կրակում էին Արցախի ու Հայաստանի սահմանների վրա: Ի՞նչ «երկաթբետոնի» մասին է խոսքը: Որքան էլ նա պնդի, որ ՀՀ ԶՈՒ և ՌԴ ԶՈՒ զորքերի միացյալ խմբավորման գործողությունները խաղաղության ժամանակ և պատերազմական իրավիճակում Հայաստանն է որոշելու, փաստերը գալիս են հակառակն ապացուցելու: Նույնիսկ հայկական բանակի գործողությունները անցյալ տարվա ապրիլին ռուսական կողմը կասեցրեց, ուր մնաց հայ-ռուսական միացյալ ուժերինը: Պարզապես «երկաթբետոնը» կճեղքվի Կրեմլից մի զանգով ու բանավոր հրամանով, որին զինվորականները չեն կարող չենթարկվել ու գեներալ-մայորը դա հաստատ գիտի, ինչո՞ւ է ուրեմն Անդրանիկ Մակարյանը սուտ հույսեր տածում առ թուղթը, շրջանցելով փաստերը:


Անահիտ ԱԴԱՄՅԱՆ
Հ.Գ. Ասուլիսում Անդրանիկ Մակարյանը իր հայրենասիրական պոռթկումի շրջանակներում նույնիսկ հայտարարել է. «Պարտավոր ենք օգտվել ՀԱՊԿ-ի հնարավորություններից` թե տնտեսական, թե հատկապես` ռազմական», և հարցին` ՀԱՊԿ գլխավոր քարտուղար Յուրի Խաչատուրովի նշանակումից հետո պե՞տք է կազմակերպությունից ավելի հասցեական հայտարարություններ սպասել, պատասխանել է. «Անպայման, պիտի սպասենք, իհարկե: Ինքը հայազգի է, հայ զորահրամանատար, որի երակներում եռում է հայոց բանակի գեներալի արյունը, միանշանակ պիտի սպասենք լավը»: Գուցե Անդրանիկ Մակարյանի արյունը իսկապես եռում է, բայց Յուրի Խաչատուրովինը՝ հաստատ ոչ: ՈՒ չի էլ կարող եռալ: Ոչ միայն Մոսկվայում հրադադարի հայտնի համաձայնությունը տալու պատճառով, որի մանրամասներին, ինչպես հետո ինքն ասաց, նույնիսկ ՀՀ նախագահ Սերժ Սարգսյանը տեղյակ չէր եղել, այլև այն պատճառով, որ ՀԱՊԿ-ում որոշումներ են ընդունում անդամ երկրների նախագահները, իսկ գլխավոր քարտուղարի գործը ոչինչ չասող հայտարարություններ անելն է, որ հանկարծ որևէ կողմ իրեն վիրավորված չզգա ու պատիվ չպահանջի, մեկ էլ՝ տնտեսություն վարելը: Վերջապես «արյան եռքի» շրջանակներում գեներալ մայորը նաև շեղվում է պաշտպանության նախարարի գծից: Վիգեն Սարգսյանը, օրինակ, սթափ ու ճշգրիտ էր գնահատել Յուրի Խաչատուրովի հնարավորությունները ՀԱՊԿ-ում՝ հորդորելով նրա նշանակումից մեծ ակնկալիքներ չունենալ: «Երկաթբետոնից» նա հասկանում է:

Դիտվել է՝ 1804

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ